Ο τεμπελάκος Έλλην

-Νά' ναι καλά οι βιβλιοθήκες Κώστα, γιατί αλλιώς από την αναποφαστικότητά μας, δεν θα βρίσκαμε ποτέ όνομα για το παιδί. -Ποιά αναποφαστικότητα ρε Λένα; Δεν μπούχτησες ακόμα από τα "Γιώργος, Κώστας, Μαρία, Ελένη"; Θέλω κάτι διαφορετικό για τον γιό μας. Πρωτότοκος είναι. Νά' ναι καλά οι κότες μας και τα αυγά τους να λες, που καταφέραμε και πήραμε 5-10 βιβλία. -Καλά τα λες, άντε έλα να διαβάσουμε τίποτα μην πάνε χαμένα.

-Ρίχνω ξύλα στο τζάκι, φτιάχνω και τσάι να πιούμε και έρχομαι, μην είσαι ανυπόμονη.

Κάπως έτσι λοιπόν, ο Κώστας και η Ελένη, ένα ανδρόγυνο που ζεί σε ένα χωριό που λίγη σημασία έχει ποιό είναι, διαβάζει για να δώσει ένα σπάνιο όνομα στον επερχόμενο απόγονό τους. Θέλανε ένα όνομα μοναδικό, ένα όνομα με ιστορία, βαρύγδουπο και με νόημα. Διαβάζοντας η Ελένη ενθουσιάστηκε με ένα συγκεκριμένο απόσπασμα από ένα βιβλίο που εξιστορούσε και περιέγραφε πρόσωπα της αρχαίας Ελληνικής μυθολογίας. -"Κώστα το βρήκα". αναφώνησε και διαβάζει δυνατά : "Ο Έλλην (το όνομά του σημαίνει "λαμπερός") σύμφωνα με την αρχαία Ελληνική μυθολογία έζησε στην Θεσσαλία και ήταν ο γενάρχης των Ελλήνων. Ήταν γιος του Δευκαλίωνα (ή σε κάποιες αναφορές του ίδιου του θεού Δία) και της Πύρρας, αδελφός του Αμφικτύονα και πατέρας του Αιόλου, του Ξούθου, και του Δώρου. Η γυναίκα του, μητέρα όλων των Ελλήνων, ήταν η Νύμφη Ορσηίδα". κ.ο.κ. Ο Κώστας ενθουσιάστηκε και συμφώνησε αμέσως πλημμυρισμένος από χαρά και πρόωρη περηφάνεια. Επικοινώνησαν με όλη την οικογένεια προσκαλώντας τους σε φαγοπότι και για να ανακοινώσουν το απροσδόκητο αυτό όνομα. -Κώστας : Λοιπόν οικογένεια, όλοι γνωρίζετε πως αγαπάμε τις παραδόσεις και πως τις τηρούμε όλες και εγώ και η Λένα. Αυτή τη φορά όμως θέλουμε κάτι διαφορετικό και μοναδικό. Αποφασίσαμε χθες το όνομα του παιδιού. Γονείς και πεθερικά, ξέρω πως θέλετε να ακούσετε τα δικά σας ονόματα μα θα σας στεναχωρήσω. Ο γιός μας θα ονομαστεί Έλλην. Κύματα αντιδράσεων από όλη την οικογένεια , κάτι τόσο "μακριά" από τα συνηθισμένα τους, τους στερούσε την παρηγοριά του γνώριμου, γεγονός που φυσικά οι γονείς παρέβλεψαν.

Ο Έλλην μεγάλωσε, πήγε στο σχολείο. Όταν έφτασε στο γυμνάσιο, έπεσε σε κατάθλιψη. Η κοινωνία, το περιβάλλον του, η οικογένεια του, ανεπαίσθητα τον έστρεψαν στη μοναξιά. Δεν είχε παρέα,παρά μόνο έναν φίλο, τον Γιαννάκη, πλουσιόπαιδο, τον οποίο σπάνια επιδίωκε να συναντάει, τον τρόμαζε η κοινωνική συναναστροφή, γεγονός όχι άδικο προς την κοινωνία, μα προς τον Έλλην. 'Ηταν τεμπελάκος, όπως όλοι έλεγαν, άλλωστε η κοινωνία έχει δώσει την δική της έννοια στις λέξεις τεμπελιά, τεμπέλης. Στο σπίτι ήταν ακατάστατος, δεν συμμάζευε το δωμάτιο μα το γέμιζε με χαρτιά τετραδίων και κάθε λογής χαρτί, με ατελείωτο ξοδεμένο μελάνι πάνω σε αναρίθμητες μαθηματικές πράξεις. Ρούχα πεταμένα παντού, το δωμάτιο του, πόσο μάλλον το γραφείο του, ήταν ένα υπόδειγμα χάους στο οποίο μόνο ο ίδιος έβρισκε βάλσαμο και παρηγοριά. Μόνο το χάος αισθανόταν ότι αντιπροσώπευε την προσωπικότητά του. Μόνο το χάος που δεν καταλάβαινε κανείς παρά μόνο ο ίδιος, ήταν ο προτζέκτορας που έδινε ζωή και χειροπιαστή απόδειξη των σκέψεων του. Οι γονείς του τον αποκαλούσαν "τεμπελάκο", κατέκριναν και αποθάρρυναν κάθε του επαφή με οτιδήποτε οι ίδιοι δεν καταλάβαιναν. Οι βαθμοί του από όλες τις μαθητικές του τάξεις ήταν η προσωποποίηση της αποτυχίας. Μόνο σε ένα μάθημα κατακτούσε τον θρίαμβο, στα μαθηματικά, μα η υπόλοιπη βαθμολογική εικόνα ήταν στενάχωρη προς θέαμα για τους γονείς, φίλους και συγγενείς. Στο σχολείο δεν συμμετείχε στα αθλήματα, ήθελε, μα για ακόμα μια φορά η διαφορετικότητα του, ως καταδίκη, οδηγεί την σχολική κοινωνία να του αποκλείσει την συμμετοχή. Έτσι οι στενόμυαλοι -περιορισμένης παιδείας- μαθητές τον φώναζαν "τεμπΈλλην" και δεν έχαναν ευκαιρία να ασχοληθούν αρνητικά μαζί του. Τον χλεύαζαν, τον λήστευαν, τον ταπείνωναν κυρίως μπροστά στις μαθήτριες, τον χτυπούσαν. Ποτέ δεν έκλαψε, ποτέ δεν μίλησε σε κανέναν για αυτό. Δυστυχώς η κατάθλιψη διογκώθηκε, ο κακόμοιρος Έλλην πίστεψε τα λόγια του περιβάλλοντος του. Άκουγε τόσο συχνά την πρόταση "Είσαι τεμπέλης, είσαι ένα τίποτα, δεν θα προκόψεις εσύ στη ζωή σου, δεν θα καταφέρεις τίποτα, ποτέ" από τόσους ανθρώπους, δικούς του και μη, που ένιωθε πως επιβεβαιώνεται ακόμα και στα βλέμματα των άλλων. Ένα βράδυ πήρε μια τεράστια απόφαση, με ψυχικό παρασκήνιο τα συναισθήματα τα οποία τον καθήλωναν. Δεν είχε άλλη επιλογή. Δεν πήγε στο σχολείο ξανά. Ήταν μια αυστηρή, αυτοδημιούργητη πνευματική του επιταγή. Έκανε ένα ψεύτικο τηλεφώνημα στο σχολείο υποκρινόμενος τον πατέρα του λέγοντας πως θα απουσιάσει από το σχολείο τις επόμενες μέρες γιατί αρρώστησε. Ξυπνούσε κάθε πρωί για να πείσει τους γονείς του πως πάει στο σχολείο, μα πήγαινε στους λόφους, με βιβλία μαθηματικών, τετράδια και στυλό. Ολομόναχος. Μόνο αυτή η δραστηριότητα τον απορροφούσε αρκετά ώστε να μην πνίγεται στην πλημμύρα των σκέψεων του. Πλημμύρα σκέψεων αυθαίρετων, που η κοινωνία με δικτατορικό και αγενή τρόπο, εμφύτευσε στον Έλλην. Όπως ήταν και για τον ίδιο αναμενόμενο, δεν κράτησε πολύ η απόδραση στην μοναξιά, καθώς ο διευθυντής του γυμνασίου επικοινώνησε με τους γονείς του Έλλην, παρακινούμενος από την πολύκαιρη απουσία του από το σχολείο. Οι γονείς έμειναν έκπληκτοι. Αρχικά νόμιζαν πως ο διευθυντής έκανε κάποιο λάθος, μα προσγειώθηκαν στην πραγματικότητα γρήγορα και σχεδόν βίαια, καθώς ποιός άλλος ονομάζεται Έλλην; Κανένας, ήταν μοναδικός και σε όνομα και σε προσωπικότητα. Εκείνη την ημέρα ο Έλλην γύρισε σπίτι, όπως πάντα στην ώρα που θα γυρνούσε κανονικά αν είχε σχολάσει. Ο Κώστας και η Ελένη τον περίμεναν εξοργισμένοι και θολοί. Τον λόγο παίρνει αμέσως ο πατέρας, θυμωμένος ρωτάει : -Πού ήσουν; Ξέρουμε πως δεν πηγαίνεις εδώ και πολύ καιρό στο σχολείο. Μας κοροιδεύεις ρε τεμπελόσκυλο; Εσύ θα κοροιδέψεις εμάς; Η μητέρα του ένιωσε περίεργα, ένιωσε κάτι που δεν έβλεπε πολύ καιρό τώρα, ότι το παιδί της βασανίζεται στη ψυχή του. Προσπάθησε μάταια να ηρεμήσει τον Κώστα. Ο Κώστας απείλησε τον Έλλην με ξυλοδαρμό, μα ευτυχώς συγκρατήθηκε. Είπε όμως : Άκου να δεις τεμπέλη, από αύριο αναλαμβάνεις τις κότες, έρχεσαι μαζί μου και δουλεύεις και δεν διαπραγματεύομαι τίποτα άλλο, από αύριο σταματάς τις ανοησίες που κάθεσαι και γράφεις σαν καθυστερημένο και ξεκολλάς απο την τεμπελιά σου μια και καλή το κατάλαβες; Εξαφανίσου να μην σε βλέπω τεμπελόσκυλο και σε μισή ώρα θα έρθω να σε δώ πλυμμένο μπανιαρισμένο με συμμαζεμένο δωμάτιο και ξαπλωμένο για ύπνο. Το μόνο πράγμα που θα γνωρίζεις πλέον θα είναι η δουλειά. Ο Έλλην ανέβηκε στο δωμάτιο του, μα δεν ένιωθε πληγωμένος, παρότι ασθανόταν άσχημα, ένιωθε ταυτόχρονα μεγάλο βάρος να τον εγκαταλείπει. Ένιωθε για πρώτη φορά, περηφάνεια για τον εαυτό του, έλαβε μια μικρή γεύση του αυτοθέλητου κατορθώματος. Το συναίσθημα τον κυρίευσε. Δεν ένιωσε πως κορόιδεψε κάποιον αλλά χάρηκε που δεν κορόιδεψε τον εαυτό του μη πηγαίνοντας σε αφιλόξενο για αυτόν περιβάλλον.

Ως την ενηλικίωσή του, ο Έλλην δούλευε με τον πατέρα του, δεν φάνηκε ποτέ ξανά στο σχολείο. Μα δεν άφησε ποτέ να σβήσει η αγάπη του για τα μαθηματικά. Συναντιόταν κάποιες φορές με τον Γιαννάκη, Γιάννη πλέον, μα συνέχιζε να αποφεύγει τους συναισθηματικούς δεσμούς με ανθρώπους, είχε συνηθίσει έτσι, είχε σκληρύνει. Ο Γιάννης όμως τον αγαπούσε, τον θεωρούσε φίλο του. Τον κάλεσε με πειθώ στο σπίτι του και για πρώτη φορά ο Έλλην δέχτηκε. Πήγαν λοιπόν στο σπίτι του Γιάννη, χαιρετήθηκαν και συζήτησαν τυπικά με τους γονείς του και έπειτα καθίσανε στο δωμάτιό του. Ο Γιάννης είχε πρόσβαση στο διαδίκτυο από το σπίτι του και πρότεινε στον Έλλην να αποκτήσει μια επαφή αν το ήθελε. -Γιάννης : Λοιπόν φίλε, στη σημερινή εποχή λίγοι έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο, απόλαυσέ το. -Έλλην : Μα δεν ξέρω να το χρησιμοποιώ. - Γιάννης : Έιναι απλό, πήγαινε στην μηχανή αναζήτησης με διπλό κλίκ, και εκεί γράψε και ψάξε ότι θέλεις. - Έλλην : Δηλαδή ότι και αν γράψω θα μου βγάλει αποτέλεσματα; - Γιάννης :Έτσι ακριβώς.

Ο Έλλην πειραματίστηκε με το μηχάνημα αρκετή ώρα και συμπέρανε πως μπορεί να βρεί πολλές πληροφορίες. Πολύ σύντομα η έρευνα του στράφηκε προς τα μαθηματικά, μετά από αρκετές ώρες έρευνας, σαν η μοίρα να τον οδήγησε, βρήκε μια ανακοίνωση που αφορούσε σε αδυναμία επίλυσης ενός μαθηματικού προβλήματος που προέκυψε από μια εργαστηριακή έρευνα για την υπερθέρμανση του πλανήτη, που διεξαγόταν από διεθνώς αναγνωρισμένους μαθηματικούς σε διάφορα πανεπιστήμια της Ευρώπης. Κατόπιν συμβουλής του Γιάννη, έλεγξε την ανακοίνωση, η οποία αναδημοσιευόταν από τα καλύτερα πανεπιστήμια της Ευρώπης, επιβεβαιώνοντας έτσι την αυθεντικότητά της. Η ανακοίνωση υποσχόταν πολύ υψηλή αμοιβή και πρόσληψη σε όποιον είχε τη δυνατότητα να επιλύσει το μαθηματικό αυτό πρόβλημα. Έλλην : -Γιάννη δώσ'μου ένα χαρτί και ένα στυλό ή μολύβι γρήγορα. Γράφει το μαθηματικό πρόβλημα και τις παρεμφερείς πληροφορίες και τρέχει σπίτι του να το αναλύσει και να προσπαθήσει να το λύσει.

Πέρασαν μέρες, το δωμάτιο του Έλλην γινόταν ξανά το πιο φιλόξενο μέρος για την φαντασία του και τις δημιουργικές του ικανότητες μα και για τα τσαλακωμένα χαρτιά των αποτυχημένων προσπαθειών επίλυσης του προβλήματος. Μάζεψε χρήματα και αγόρασε βιβλία μαθηματικών. Μπαίνοντας στο σπίτι και καθώς διέσχιζε τον χώρο, οι γονείς του είδαν στα χέρια του να κρατάει βιβλία. Δεν έχασαν ευκαιρία να σχολιάσουν : -Εσύ δεν διάβασες όταν ήσουν μικρός θα διαβάσεις τώρα; Αφού είσαι τεμπελάκος αγόρι μου. Παραβλέποντας το σχόλιο ο Έλλην ανέβηκε στο δωμάτιό του και ο "τεμπελάκος" έπιασε δουλειά. Δουλειά δική του, δουλειά του κόσμου του, του κόσμου που δεν καταλάβαινε κανένας από όσους γνώριζε. Πέρασε σχεδόν ένας μήνας και ο Έλλην δεν είχε βρεί τη λύση μα είχε τεράστια πρόοδο. Είχε κουραστεί πολύ στην προσπάθεια καθώς παράλληλα δούλευε με τον πατέρα του. δεν τα παράτησε ποτέ όμως, έβαλε τον σκοπό πάνω από τον εαυτό του, διάβαζε και ροκάνιζε μονίμως το μυαλό του και ταλαιπωρούσε τα χαρτιά του με μελάνι και τσαλάκωμα. Κανένας δεν ήξερε τι κάνει ο Έλλην παρά μόνο ο Γιάννης το οποίο κράτησε κρυφό από σεβασμό και ευαισθησία προς την μοναχικότητα του Έλλην. Στις ερχόμενες μέρες ο γραφικός ρυθμός του Έλλην μειώθηκε αλλά αυξήθηκε η σκέψη του. Παθιάστηκε και έψαχνε την λύση στις σκέψεις του αδιάκοπα.

Ένα βράδυ ο Έλλην ξάπλωνε κουρασμένος στο κρεβάτι και παραμιλούσε, οι σκέψεις του ήταν προσκολλημένες στην επίλυση, στην επιτυχία, ούτε ο ίδιος δεν ήξερε ότι είναι τόσο ανταγωνιστικός, δεν το αντιλαμβανόταν. Αποκοιμήθηκε λοιπόν. Στον ύπνο του έβλεπε τον εαυτό του πετυχημένο σε κάποιο ευρωπαϊκό πανεπιστήμιο να διδάσκει τον τρόπο με τον οποίο έλυσε το μαθηματικό πρόβλημα, ώσπου πετάχτηκε καταϊδρωμένος και ανήσυχος διακόπτοντας τον ύπνο του. Αυτό ήταν. Είδε την λύση στον ύπνο του και δεν ξανακοιμήθηκε μα έκατσε να μετατρέψει το όνειρο σε πραγματικότητα. Αυτό που είδε άθελά του στον ύπνο του, ήταν το ίδιο του το μυαλό εν δράση. Είχε ασχοληθεί τόσο πολύ με το πρόβλημα ώστε η συνείδηση του είχε βρεί την λύση πριν το αντιληφθεί ο εγκέφαλός του. Τα κατάφερε, το όνειρο έλεγε αλήθεια, το όνειρο πήρε σάρκα και οστά στην πραγματικότητα. Φώναζε με όλη την δύναμη της ψυχής του καταμεσής της νύχτας : ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ, ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ, ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ. Οι γονείς του ξύπνησαν. Δεν μπόρεσαν να τον σταματήσουν, ο ενθουσιασμός του ήταν άνευ προηγουμένου και έτσι απλά περίμεναν να τους μιλήσει. Γεμάτος ζωή εξέπληξε τους γονείς του και όχι μόνο. Με το ξημέρωμα, έτρεξε στον Γιάννη για να μπεί στο διαδίκτυο. Είδε πως ακόμα ψάχνουν την λύση και χωρίς να αργοπορεί έστειλε μήνυμα σε όλους τους εμπλεκόμενους φορείς που βρήκε. Ως το μεσημέρι, οι φορείς, του είχαν κρατήσει αεροπορικά εισητήρια με προορισμό το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης όπου ήταν και το κέντρο της έρευνας, καλύπτοντάς του όλα τα έξοδα και την διαμονή. Μια μέρα αργότερα, η λύση που βρήκε επικυρώθηκε. Ο τεμπελάκος Έλλην στα 19 του χρόνια θριάμβευσε αποστομώνοντας την κοινωνία του παρελθόντος, τους ανθρώπους που δεν πίστευαν σε αυτόν, τους ανθρώπους που τον περιθωριοποίησαν με βία και άγνοια και αφήνοντας με το στόμα ανοιχτό τις παγκόσμιες μαθηματικές επιστήμες. Το όνομα του ήχησε σε κάθε πανεπιστήμιο και επιστημονικό κέντρο του κόσμου, ζητώντας τον για συνεργασία. Έγινε πρωτοσέλιδο στις επώνυμες εφημερίδες, πρώτο θέμα σε τηλεοπτικά κανάλια και σαν έκρηξη διαύγειας, το ωστικό κύμα της οποίας έφτασε κάθε αυτί στον πλανήτη, όλοι καταλάβανε πως ο Έλλην ήταν πάντα πιο ψηλά από αυτούς και απλούστατα δεν τον έφταναν.

"Είσαι τεμπέλης, είσαι ένα τίποτα, δεν θα προκόψεις εσύ στη ζωή σου, δεν θα καταφέρεις τίποτα, ποτέ". Η κάποτε κυριαρχούσα άποψη των ανθρώπων για τον Έλλην, ήταν το δικό τους είδωλο στον καθρέφτη, ένα είδωλο χωρίς όνειρα. Όλοι αυτοί που πλέον ο Έλλην δεν τους λησμονεί, αναφέρουν το όνομά του. Ο Έλλην. Μοναδικός στο όνομα και στην προσωπικότητα. (ΤΕΛΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ)

Υ.Γ. 1 : "Ο Πολ Λαφάργκ (1842-1911), γάλλος σοσιαλιστής, πολιτικός συγγραφέας και ακτιβιστής, στο βιβλίο του " Το δικαίωμα στην τεμπελιά" έγραψε : Μια παράξενη τρέλα έχει πιάσει τις εργατικές τάξεις των χωρών όπου επικρατεί ο καπιταλιστικός πολιτισμός. Μια τρέλα που επιφέρει ατομικές και κοινωνικές δυστυχίες, οι οποίες ταλαιπωρούν εδώ και δύο αιώνες την άμοιρη την ανθρωπότητα. Αυτή η τρέλα είναι η αγάπη για την εργασία, το φονικό πάθος για την εργασία που φτάνει μέχρι την εξάντληση των ζωτικών δυνάμεων του ατόμου και των απογόνων του."

Υ.Γ. 2 : Αυτή η ιστορία γράφτηκε με σκοπό την κινητοποίηση των ανθρώπων προς τα δικά τους θέλω, τα απόλυτα δικά τους θέλω με όπλο το δικαίωμα όλων μας στο όνειρο. Κανένας άνθρωπος, καμία λέξη, κανένα συμβάν και καμία άποψη δεν μας ορίζει, εκτός απο εμάς τους ίδιους. Η ζωή σου δόθηκε όχι για να βρείς τον εαυτό σου, αλλά για να τον δημιουργήσεις. (Αφιερωμένο στα παιδιά-θύματα ενδοσχολικής και ενδοοικογενειακής βίας, είτε σωματικής είτε λεκτικής και στους ανθρώπους που μεγάλωσαν με κατάθλιψη και τους έγινε συνήθεια. Ποτέ δεν είναι αργά, είναι θέμα απόφασης).

Υ.Γ. 3 : Ο τεμπελάκος Έλλην (που δεν ήταν τεμπελάκος τελικά) αντιπροσωπεύει κάθε Έλληνα που αναζητά ένα όνειρο. Η Ελλάδα βρίσκεται στο νούμερο 3 της παγκόσμιας κατάταξης από άποψη εργατικότητας, μετά το Μεξικό και την Κορέα, με ετήσιο μέσο όρο εργασίας του καθένα 2034 ώρες. Κάν'τε τις ώρες ,της ζωής σας να αξίζουν.