Οι πέντε άνθρωποι του κόσμου ( Παραδειγματική θεωρία του πολέμου και της αγάπης )
Θεωρούμε πως υπήρχαν πέντε και μόνο άνθρωποι στις αρχές της ανθρωπότητας. Δύο οι γυναίκες, τρεις οι άντρες. Κανένας από αυτούς δεν γνωρίζει ο ένας τον άλλον, μάλιστα βρίσκονται σε μακρινά μέρη μεταξύ τους. Η ανθρώπινη ανάγκη για ενότητα τους οδηγεί στη δράση, στη κινητικότητα, στη μετανάστευση. Στη πορεία οι δυσκολίες αναρίθμητες για όλους, συνάντησαν θεριά, κυνήγησαν και κυνηγήθηκαν. Μια επιβεβλημένη, όμως, εσωτερική επιθυμία δεν τους έτρεψε σε κρυψώνες αλλά στην απόλυτη φανέρωση. Το ένστικτό τους ψιθύριζε μόνιμα μέσα τους την αποστολή τους. Μάχονταν για κάτι πολύ μεγαλύτερο από τους ίδιους τους εαυτούς τους. Μήνες μετά, η συνάντηση τους θα φάνταζε μοιραία. Στο ακριβές κέντρο της Γης, συναντήθηκαν αυτοί οι πέντε άνθρωποι. Η περιέργεια τους κατά την οφθαλμική διασταύρωση, τεράστια, ο ενθουσιασμός τους ανέβαζε στα ύψη την αδρεναλίνη και τη λίμπιντο, αγγιζόντουσαν πρωτόγονα, αισθανόντουσαν ο ένας τον άλλον, με όλες τις διαθέσιμες αισθήσεις τους. Ενώθηκαν, έγιναν φυλή. Ένιωσαν για πρώτη φορά ΑΓΑΠΗ. Ο ένας προστάτευε τον άλλον, κυνηγούσαν και φρόντιζαν για την διατροφική τους επάρκεια, για την κάλυψη των αναγκών τους στον πιο ικανοποιητικό βαθμό, χωρίστηκαν σε αρμοδιότητες αντίστοιχες με τις ικανότητες που απέκτησαν απο τον γολγοθά τον οποίο πέρασαν μέχρι να συναντηθούν. Κάλυψαν τις στεγαστικές τους ανάγκες και όλες τις υπόλοιπες ανάγκες, όπως διατροφικές πηγές, ζητήματα υγιεινής, ζητήματα προστασίας και επιβίωσης. Έμεινε μόνο μία ανάγκη, η ύστατη, η κορυφαία, η αναπαραγωγή.
Οι αναπαραγωγικές ορμές των τριών ανδρών έπαιρναν έκταση και θόλωναν την κρίση τους, οι δυο γυναίκες όμως ήταν πιο συγκρατημένες διότι αντιλαμβανόντουσαν πως αριθμητικά δεν μπορεί να υφίσταται αναπαραγωγικός συνδυασμός δίχως βίαιη εμπλοκή μεταξύ των ανδρών και ανησυχούσαν για την επιβίωση της 5μελούς φυλής. Η ανάγκη όμως βρισκόταν εκεί, η αναπαραγωγή ήταν πλέον και για τους πέντε, ενστικτώδης επιταγή χωρίς περιθώρια μη συμμόρφωσης. Από τους τρείς άνδρες, ο ένας δεν ήθελε να εμπλακεί σε βία, ήθελε να πρεσβεύσει την αγάπη, είχε ως σκοπό την συνέχιση της φυλής, έτσι κέρδισε την μία γυναίκα, η οποία μοιραζόταν την ίδια ιδεολογία και ήταν πρόθυμοι και οι δυό τους, αυτή η γυναίκα να εκτελέσει καθήκοντα αναπαραγωγής με δυό άντρες, κάτι που θα ωφελούσε την φυλή εις διπλούν.
Κανένας όμως από τους άλλους δύο δεν ήθελε να μοιραστεί μια γυναίκα. Ήταν ζήτημα περηφάνειας και τροφής του εγωισμού. Εγωισμός που επισκίαζε το μέγεθος της ανάγκης επιβίωσης και πολλαπλασιασμού της ανθρωπότητας. Οι δυο εγωιστές άντρες δεν είχαν αντιληφθεί ότι και οι πέντε, κρατάνε στα χέρια τους την τεράστια ευθύνη της ανθρωπότητας και έτσι μάχονταν για την αδέσμευτη γυναίκα.
Η μάχη ήταν βίαιη, σώμα με σώμα, τα πρόσωπα και τα σώματα τους παραμορφώθηκαν, χαράχθηκαν, γέμισαν πληγές, μολύνσεις, αίμα. Καθημερινά σε κάθε τους οπτική επαφή οι δυό τους βρίσκονταν σε πόλεμο. Το ζεύγος που έσμιξε εν μέσω της αγάπης, εκτελούσε προσπάθειες αναπαραγωγής καθημερινά. Η γυναίκα έμεινε έγκυος. Καθώς η άλλη γυναίκα έμενε αναπαραγωγικά άπραγη ως θύμα της βίας που επέλεξαν άλλοι, απομακρύνθηκε από τη φυλή, τράπηκε σε φυγή. Οι δύο άντρες ήταν ταλαιπωρημένοι, πληγωμένοι, ανήμποροι να προσφέρουν στην φυλή, οι τροφές λιγόστευαν, η επιβίωση της φυλής και συνεπώς της ανθρωπότητας βρίσκονταν σε κρίσιμη στιγμή. Ο υγιής πια άντρας της φυλής ανέλαβε δράση, βρήκε την γυναίκα-φυγά και την έπεισε να γυρίσει στην φυλή. Προσπάθησε επίσης να σταματήσει την βία των δύο άλλων αντρών αλλά μάταια. Είχαν ήδη φθαρεί, η γέφυρα που υπήρχε μέσα τους για αγάπη και καλοσύνη είχε γκρεμιστεί.
Ο ένας εκ των δύο αρκετό καιρό μετά και αφού η φυλή είχε διασπαστεί, μια νύχτα βίασε την γυναίκα, την χτύπησε και την κακοποίησε, και έσπειρε με την βία τον σπόρο του. Όπως απομακρυνόταν ένα βέλος τον πέτυχε στον δεξιό πνεύμονα, ήταν ο άλλος άντρας κρυμμένος και οπλισμένος. Τον σκότωσε. Προχώρησε και βίασε και ο ίδιος την γυναίκα, αδιαφορώντας για την κατάσταση στην οποία βρισκόταν. Πριν απομακρυνθεί και αυτός, η γυναίκα άρπαξε ένα αιχμηρό αντικείμενο και τον σκότωσε. Η γυναίκα παρά τα τραύματα της επιβίωσε αρκετό καιρό ώστε να γεννήσει το βρέφος που παρήχθη από την βία, μα πέθανε στην γέννα Το ζεύγος της αγάπης έμεινε ανέπαφο από την βία των υπόλοιπων και είχε φέρει στον κόσμο ένα νέο ανθρώπινο μέλος όπως επίσης υιοθέτησε και το άλλο βρέφος. Τι θα γινόταν αν και αυτό το ζεύγος επέλεγε την βία, αν δεν επέλεγε την αγάπη; Θα είχε μέινει κανένας τους; Και αν τελικά είχε μείνει μόνο ένας θα υπήρχε ουσία;
Εγωισμός, αβάσιμη περηφάνεια, εξουσία, επιβολή, έλεγχος, μίσος, βία, φόνος. Εννέα λέξεις που αν τους δοθεί ουσία εξαφανίζουν κάθε άλλη πραγματική ουσία, όπως τις ζωές τριών ανθρώπων, την ίδια στιγμή που η αγάπη έσωσε τέσσερις ζωές που συνέχισαν την ανθρωπότητα.
