Παραληρήματα Ι "Συλλογή μονολόγων"
Πόνος· φόβος· θλίψη· ἄγχος· μοναξιά. Θάνατος!
Καταστάσεις ποῦ παράγουν συναισθήματα δυσβάστακτα.
Συναισθήματα ἀπαραίτητα.
Βαρύγδουπες λέξεις.
Πόσο ἀπρόσεκτοι θά ἤμασταν ἄν δέν ὑπῆρχε ὁ πόνος;
Πόσα δάχτυλα θά μας εἴχανε ἀπομείνει κόβοντας ἁπλᾶ ψωμί,
ἄν δέν ὑπῆρχε ὁ πόνος;
Φόβος! Λατρευμένο μου συναίσθημα, ἐνστερνισμένο. Τον ἀναζητῶ.
Πόσοι θά πέφτανε ἀπό γκρεμούς ἄν δέν ὑπῆρχε ὁ φόβος;
Θλίψη! Πόσο θά καταφέρναμε νά πλησιάζαμε την εὐτυχία
ἄν δέν ὑπῆρχε ἡ θλίψη γιά νά την ἀποφύγουμε;
Πόσο κακό θά εἴχαμε προκαλέσει ἄν δέν εἴχαμε μέσα μας αὐτό το συναίσθημα;
Ἄγχος! Πόσους στόχους μας θά πετυχαίναμε χωρίς το ἄγχος;
Ποιά θά ἦταν ἡ κινητήρια δύναμη, ἄν ὄχι το ἄγχος;
Πόσο ἐπαρκῶς θά εἴχαμε ἀσχοληθεῖ με ὁτιδήποτε, χωρίς το ἄγχος;
Μοναξιά! Παρεξηγημένη. Ἴσως ἡ πιό παρεξηγημένη.
Πώς θά γνωρίζαμε τον ἑαυτό μας χωρίς την μοναξιά;
Μὰ ὁ φυσικός θάνατος, τον ἐξυμνῶ γιά αὐτό ποῦ προκαλεῖ,
τον θαυμάζω!
Εἶναι σκληρός πατέρας, ἀμείλικτος.
Ὄχι τιμωρός, μά ζυγός, δάσκαλος καί ὄχι ἐκδικητής.
Δυνατός καί κάνει τή δύσκολη δουλειά του.
Γι' αὐτόν ἀξίζει νά μιλᾶς.
Σε πονάει, σε φοβίζει, σε θλίβει, σε ἀγχώνει,
σε ἀπομονώνει, σε σκοτώνει, μά ἡ ἰδέα του σε κάνει νά τον ἀποφεύγεις,
ἡ ὑπάρξη του σε ἀναζωογονεῖ ἀντιστρόφως ἀνάλογα.
Σε ταρακουνάει γιά νά μήν θεωρεῖς τή ζωή δεδομένη,
δέν φταίει αὐτός, ἐκτελεῖ τον ρόλο του.
Χτυπάει πόρτες συχνά, καί παίρνει ὅσους ἀγαπᾶς.
Σου θυμίζει πώς ἀκόμα ζεῖς.
Ζῆσε λοιπόν πραγματικά, κατάφερε το,
ἀκόμα καί παρέα με τις ἐξῆ πρῶτες λέξεις ποῦ διάβασες ἐδῶ.
Ζῆσε καί μετά ἀπό χρόνια, με χαμόγελο ἀνακούφισης, θά ἀφήσεις τή πόρτα ἀνοιχτή.
Πόνος· φόβος· θλίψη· ἄγχος· μοναξιά. Θάνατος!
Καταστάσεις ποῦ παράγουν συναισθήματα δυσβάστακτα.
Συναισθήματα ἀπαραίτητα.
Βαρύγδουπες λέξεις.
Πόσο ἀπρόσεκτοι θά ἤμασταν ἄν δέν ὑπῆρχε ὁ πόνος;
Πόσα δάχτυλα θά μας εἴχανε ἀπομείνει κόβοντας ἁπλᾶ ψωμί,
ἄν δέν ὑπῆρχε ὁ πόνος;
Φόβος! Λατρευμένο μου συναίσθημα, ἐνστερνισμένο. Τον ἀναζητῶ.
Πόσοι θά πέφτανε ἀπό γκρεμούς ἄν δέν ὑπῆρχε ὁ φόβος;
Θλίψη! Πόσο θά καταφέρναμε νά πλησιάζαμε την εὐτυχία
ἄν δέν ὑπῆρχε ἡ θλίψη γιά νά την ἀποφύγουμε;
Πόσο κακό θά εἴχαμε προκαλέσει ἄν δέν εἴχαμε μέσα μας αὐτό το συναίσθημα;
Ἄγχος! Πόσους στόχους μας θά πετυχαίναμε χωρίς το ἄγχος;
Ποιά θά ἦταν ἡ κινητήρια δύναμη, ἄν ὄχι το ἄγχος;
Πόσο ἐπαρκῶς θά εἴχαμε ἀσχοληθεῖ με ὁτιδήποτε, χωρίς το ἄγχος;
Μοναξιά! Παρεξηγημένη. Ἴσως ἡ πιό παρεξηγημένη.
Πώς θά γνωρίζαμε τον ἑαυτό μας χωρίς την μοναξιά;
Μὰ ὁ φυσικός θάνατος, τον ἐξυμνῶ γιά αὐτό ποῦ προκαλεῖ,
τον θαυμάζω!
Εἶναι σκληρός πατέρας, ἀμείλικτος.
Ὄχι τιμωρός, μά ζυγός, δάσκαλος καί ὄχι ἐκδικητής.
Δυνατός καί κάνει τή δύσκολη δουλειά του.
Γι' αὐτόν ἀξίζει νά μιλᾶς.
Σε πονάει, σε φοβίζει, σε θλίβει, σε ἀγχώνει,
σε ἀπομονώνει, σε σκοτώνει, μά ἡ ἰδέα του σε κάνει νά τον ἀποφεύγεις,
ἡ ὑπάρξη του σε ἀναζωογονεῖ ἀντιστρόφως ἀνάλογα.
Σε ταρακουνάει γιά νά μήν θεωρεῖς τή ζωή δεδομένη,
δέν φταίει αὐτός, ἐκτελεῖ τον ρόλο του.
Χτυπάει πόρτες συχνά, καί παίρνει ὅσους ἀγαπᾶς.
Σου θυμίζει πώς ἀκόμα ζεῖς.
Ζῆσε λοιπόν πραγματικά, κατάφερε το,
ἀκόμα καί παρέα με τις ἐξῆ πρῶτες λέξεις ποῦ διάβασες ἐδῶ.
Ζῆσε καί μετά ἀπό χρόνια, με χαμόγελο ἀνακούφισης, θά ἀφήσεις τή πόρτα ἀνοιχτή.
