Πρωινό μέθης - Εκλάμψεις (Arthur Rimbaud)
Αχ, Δικό μου Καλό! Αχ, δική μου ομορφιά! Φρικαλέα φανφάρα όπου δεν παραπαίω! Παραμυθένιο βασανιστήριο. Ζήτω φωνάζω για την ανόσια πράξη και το κορμί το μαγικό - για τη πρώτη φορά μου! Μέσα σε γέλια παιδιών είχε αρχίσει και με αυτά θα τελειώσει. Το δηλητήριο αυτό θα μείνει μέσα σε όλες μας τις φλέβες, ακόμα κι όταν αλλάξει σκοπό η φανφάρα και εμείς βρεθούμε στη παλιά δυσαρμονία. Αχ, εμείς τόσο άξιοι για αυτά τα μαρτύρια! Με ζήλος με ας περιμαζέψουμε την υπεράνθρωπη υπόσχεση που δόθηκε στο πλασμένο κορμί και την κτιστή ψυχή μας: εκείνη την υπόσχεση εκείνη την παραφροσύνη! Κομψότητα, επιστήμη, βία! Μας υποσχέθηκαν να θάψουν στο σκοτάδι το δέντρο του καλού και του κακού, να εξορίσουν τους τυράννους τις ευπρέπειας για να μπορέσει να εκφραστεί ο πιο αγνός έρωτας μας. Μες στην αηδία είχε αρχίσει να τελειώνει - μη μπορώντας να μας βγάλει αμέσως απ'αυτήν την αιωνιότητα - τελειώνει μέσα σε μια διάχυση αρωμάτων.
Γέλιο παιδιών, εχεμύθεια σκλάβων, παρθένων αυστηρότητα φρικτές μορφές και αντικείμενα τα αντικείμενα του εδώ, ευλογώ για την ανάμνηση αυτής της αγρυπνίας. Που μες στην βαρβαρότητα είχε αρχίσει, και να που τελειώνει με αγγέλους από φωτιά και πάγου. Μικρό νυχτέρι μέθης αγιασμένο! Και να σκεφτεί κανείς πως θα μας χάριζες μόνο μια μάσκα. Υποκλινόμαστε στη μέθοδο! Δεν ξεχνάμε ότι δόξασε εχθές την κάθε μας ηλικία. Έχουμε πίστη στο δηλητήριο. Ξέρουμε τώρα πως να προσφέρουμε καθημερινά όλη μας την ζωή. Αυτός είναι ο καιρός των δολοφόνων
