Νιότη Ι, Κυριακή -Εκλάμψεις (Arthur Rimbaud)
- Ουρανία Κουσκάυ
- 21. Mai 2017
- 1 Min. Lesezeit
Οι λογισμοί παραμερίζονται, η αναπόφευκτη κάθοδος από τον ουρανό, και η επίσκεψη των αναμνήσεων κι η συνεδρία των ρυθμών κάνουν κατάληψη στην κατοικία, την κεφαλή και τη χώρα του νου.
- Ένα άλογο δραπετεύει στον προαστιακό ιππόδρομο, μέσα απ'τις καλλιέργειες και τις δενδροφυτεύσεις, διάτρητο απ'του κάρβουνου την πανούκλα. Μια δύστυχη τραγωδός, κάπου μέσα στον κόσμο, αναστενάζει μετά από κάποιες αδιανόητες εγκαταλείψεις. Οι ντεσπεράντο λιώνουν από λαχτάρα για τη θύελλα, το μεθύσι και τις πληγές. Μικρά παιδιά πνίγουν κατάρες κατά μήκος των ποταμών. -
Ας ξαναρχίσουμε τη μελέτη μες στην οχλοβοή του αδηφάγου έργου που συσπειρώνουν και ξεσηκώνουν οι μάζες.
Aktuelle Beiträge
Alle ansehenΑχ, Δικό μου Καλό! Αχ, δική μου ομορφιά! Φρικαλέα φανφάρα όπου δεν παραπαίω! Παραμυθένιο βασανιστήριο. Ζήτω φωνάζω για την ανόσια πράξη...
Αξιολύπητε αδερφέ! Πόσες φριχτές αγρύπνιες του χρωστούσα! <Δεν είχα πάρει τόσο ζεστά αυτό το εγχείρημα. Κορόιδευα την αναπηρία του. Από...
Από ένα χρυσό σκαλοπάτι - μέσα σε μεταξωτά κορδόνια, γκρίζες γάζες πράσινα βελούδα και κρυστάλλινους δίσκους που μαυρίζουνε σαν τον...
Comments