Βασιλεία - Εκλάμψεις (Arthur Rimbaud)
- Ουρανία Κουσκάυ
- 21. Mai 2017
- 1 Min. Lesezeit
Ένα ωραίο πρωινό, σε κάποιο λαό βαθιά μειλίχιο, ένας άντρας και μια γυναίκα γεμάτοι περηφάνια φωνάζανε στην κεντρική πλατεία: «Φίλοι μου, αυτή εδώ θα 'θελα να 'ταν βασίλισσα!» «Θα 'θελα να 'μουν βασίλισσα!» Εκείνη γελούσε και έτρεμε. Εκείνος μίλαγε στους φίλους για κάποια αποκάλυψη, το τέλος μιας δοκιμασίας. Πέφτανε ο ένας πάνω στον άλλον εκστατικοί.
Πράγματι, ήταν βασιλείς όλο εκείνο το πρωί όπου τα σπίτια ντύθηκαν στα βαθυκόκκινα, και όλο το απόγευμα, όταν προχώρησαν προς την πλευρά των κήπων με τις φοινικιές.
Aktuelle Beiträge
Alle ansehenΑχ, Δικό μου Καλό! Αχ, δική μου ομορφιά! Φρικαλέα φανφάρα όπου δεν παραπαίω! Παραμυθένιο βασανιστήριο. Ζήτω φωνάζω για την ανόσια πράξη...
Αξιολύπητε αδερφέ! Πόσες φριχτές αγρύπνιες του χρωστούσα! <Δεν είχα πάρει τόσο ζεστά αυτό το εγχείρημα. Κορόιδευα την αναπηρία του. Από...
Από ένα χρυσό σκαλοπάτι - μέσα σε μεταξωτά κορδόνια, γκρίζες γάζες πράσινα βελούδα και κρυστάλλινους δίσκους που μαυρίζουνε σαν τον...
Commenti