Το δεκάπορτο
1η πόρτα : Ο δόλος
Φωτεινή επιγραφή "Ο δόλος", όπου πίσω της κρύβει φαντασίες ή λαμπερές οντότητες που θα σου προσφέρουν ότι ονειρεύεσαι, αυτοί ξέρουν καλύτερα από εσένα τι ονειρεύεσαι. Αν ανοίξεις αυτή τη πόρτα, μια συμβουλή, εδώ θα βρείς μόνο παγίδες, εδώ είσαι πνευματικά κατώτερος, μονόδρομος το να μην χάσεις μέχρι να βγείς, αν βγείς...
2η πόρτα : Ο πόθος
Ελκυστικό σαν λέξη, ανυψωτικό σαν συναίσθημα, στην ακραία του μορφή, ο πόθος, καταστροφικό σαν αποτέλεσμα, σε αυτή τη πόρτα πρέπει να μπείς γάτος και να βγείς λέων, ειδάλλως η έξοδος θα φαντάζει ανύπαρκτη επιλογή...
3η πόρτα : Η αμαρτία
Δεν υπάρχει καν πόρτα, ένα πλαίσιο μονάχα, ελεύθερη η πρόσβαση και τα στιγμιαία οφέλη της εισόδου σου αναρίθμητα, τόσα που εξηγείται το παράλογο του άπειρου, τόσα που καλύπτουν και ξεπερνάνε κάθε ελεεινή και κρυφή σου εγκεφαλική και σαρκική επιθυμία. Αυτή η πόρτα διαθέτει αυτό που θες, αν θέλεις τα αρπάζεις όλα, αλλά γνώριζε ότι όταν βγεις ότι έκανες θα σε ακολουθεί...
4η πόρτα : Η δίκη
Δεν την αποφεύγεις, το μόνο που μπορείς να επιλέξεις είναι το πότε θα μπείς, είναι θέμα χρόνου. Αν μπείς νωρίς ίσως να γλυτώσεις καταστροφικά αποτελέσματα από τις υπόλοιπες πόρτες. Αν αργήσεις πολύ ίσως να μην ανοίξεις ποτέ ξανά καμιά. Το θετικό; Η ευελιξία του να είσαι εσύ ο δικαστής σου. Η συμβουλή; Να είσαι αυστηρός...
5η πόρτα : Η επιμονή
Σε αυτή τη πόρτα, οι δυσκολίες ξεκινάνε από το πατάκι που γράφει "welcome", όπου σου ζητείται να ξεκλειδώσεις την πόρτα για να μπείς αλλά κανείς δεν σου δίνει κλειδί, και αυτό γιατί αν μπείς δεν υπαρχει έξοδος. Δεν είναι απλή πόρτα, είναι ιδεώδες...
6η πόρτα : Οι επιλογές
Μπαίνεις, συναντάς το εγώ σου (το ρημάδι είναι μεγάλο τελικά), ακούς τη φωνή σου: "Καλώς ήρθες, κάτσε, συγκεντρώσου, χαλάρωσε." Τριγύρω σου όπου και να κοιτάξεις αντικρύζεις καθρέφτες της φαντασίας σου. Το τεράστιο "αλλά" που προκύπτει; Γύρω από τις επιλογές σου, τριγυρνάνε ανυπόμονα σαν πεινασμένα ζώα, ο φόβος και η ευθύνη, εδώ μέσα δίνεις μια ζωτικής σημασίας μάχη με τα θεριά που δημιουργεί το ανεπηρέαστο από εσένα κομμάτι στο υποσυνείδητο σου...
7η πόρτα : Η ευτυχία
Λέξη-μαστούρα, ευφορική λέξη, αλλά μπαίνοντας θα κλάψεις. Θα γονατίσεις, θα απομονωθείς. Μια πόρτα όραμα όλων, οφθαλμαπάτη ωστόσο, σε έβγαλε στον πάτο του πηγαδιού. Μολονότι δείχνει οφθαλμαπάτη, αν κοιτάξεις ψηλά το φώς είναι αλήθεια, μην κυνηγήσεις την έξοδο αλλά τον ήλιο, ενα άγγιγμα είναι αρκετό για να σε οδηγήσει σε καθημερινές επισκέψεις...
8η πόρτα : Η δυστυχία
Κατέληξες εδώ γιατί δεν έκανες ούτε μια προσπάθεια στο σκοτεινό πηγάδι της ευτυχίας, ενέδωσες στην απόγνωση και στη λιγοψυχία σου...Σε λυπάμαι αδύναμε, φοβήθηκες να κλάψεις και σε λυπάμαι. Σε λυπάμαι που δεν αφοσιώθηκες στο "ξεκλειδωμα" της ικανότητας του μαχητή μέσα σου, σε λυπάμαι που δεν απέτρεψες την απομάκρυνση σου από την ανθρώπινη φύση σου...
9η πόρτα : Η ύπαρξη
Απλό, το δωμάτιο αυτό φιλοξενεί εσένα, δεν συμμετείχες σε αυτό με κανέναν άλλον τρόπο, παρά της μη επιλεγμένης από εσένα γέννησής σου. Εδώ βρίσκεσαι μόνιμα, όντας προϊόν μιας συνουσίας, τόσο μόνιμα που αγνοείς την έννοια και την ουσία. Αλλά η ύπαρξη δεν είναι ρουτίνα. Γύρνα στο δωμάτιο με τις επιλογές και αναζήτησέ το...
10η πόρτα : Η κεντρική
Η πρώτη πόρτα, που στεγάζει όλα τα υπόλοιπα δωμάτια...Γράφει ΖΩΗ μπαίνοντας, ΘΑΝΑΤΟΣ βγαίνοντας.
